Bloedbeeldwaarden: De belangrijkste vragen en antwoorden

Bij een differentieel bloedbeeld, de subtypes van de leukocyten worden onderzocht in een differentieel bloedbeeld, d.w.z. een groot bloedbeeld. Je ziet wat hun optimale verdelingen zijn in de volgende tabel:

Deze normale waarden gelden gewoonlijk voor een lichamelijk gezonde persoon.

De belangrijkste waarden die bij het bloedbeeld bepaald worden zijn vooral de bloedcellen en de bloedplaatjes. Leukocyten, bijvoorbeeld, wijzen op de afweer. Als het getal verhoogd is, is er een acute infectie. (3) Erytrocyten transporteren zuurstof en kooldioxide. Verhoogde waarden treden op bij zuurstofgebrek, lage waarden wijzen op bloedarmoede. (3)

Bloedplaatjes wijzen op bloedstolling. Verhoogde niveaus vormen een risico op trombose. Hemoglobine maakt de binding van zuurstof en kooldioxide mogelijk. Hoge waarden kunnen bijvoorbeeld voorkomen bij tumoren en te lage bij chronische marge- en darmziekten. (3)

De hematrokit waarde geeft de verhouding aan tussen vaste en vloeibare bestanddelen in het bloed. Het geeft dus aan of het bloed dun of dik is. Maar de cholesterolwaarde, die verantwoordelijk is voor de vetstofwisseling, is ook erg belangrijk. Enerzijds is er de totale cholesterolwaarde, maar ook de LDL (lage dichtheid lipoproteïne) en HDL (hoge dichtheid lipoproteïne).

HDL cholesterol heeft een positief effect op het cholesterolgehalte omdat het een laag vetgehalte heeft, terwijl LDL cholesterol een negatief effect heeft omdat het een verhoogd vetgehalte heeft. (4)

In het algemeen verhoogt een verhoogd cholesterolgehalte dus de kans op afzettingen in de vaatwanden en daarmee de kans op verhoogde aderverkalking.

Dit kan onder andere leiden tot hartaanvallen en beroertes. (4) Deze waarde wordt echter niet direct in het bloedbeeld opgespoord. Een andere belangrijke waarde is de CRP ontstekingswaarde, die verhoogd is als er ontsteking aanwezig is. Diverse leverwaarden, zoals gamma-GT (GGT), glutamaat-oxaloacetaat transaminase (GOT) en glutamaat-pyrumaat transaminase (GPT) zijn ook belangrijk, omdat ze informatie geven over de conditie en activiteit van de lever. (5)

Met behulp van de creatinine waarde kunnen conclusies getrokken worden over de nierfunctie. Bijvoorbeeld, als de creatinine concentratie in het bloed hoog is, is de functie van de nieren al half verzwakt. (6) Een verhoogd urinezuurgehalte zorgt ervoor dat het zich in kristallijne vorm op de gewrichten in het lichaam afzet. Dit kan leiden tot jicht en nierstenen. (8)

Een andere belangrijke waarde met betrekking tot de nierwaarden is ureum. Schildklierwaarden zoals schildklierstimulerend hormoon (TSH), triiodothyronine (T3) en thyroxine (T4) worden gemeten om schildklierfunctiestoornissen vast te stellen. Deze geven informatie over de vraag of de hormoonhuishouding in evenwicht is. TSH geeft informatie over of er sprake is van hyperthyreoïdie of hypothyreoïdie. (5) TSH stimuleert de schildklier tot de productie van de hormonen T3 en T4. Afhankelijk van de gezondheidstoestand zijn ook andere waarden van groot belang, zoals de bloedsuiker op lange termijn (HbA1c) en de nuchtere bloedsuiker (NBZ) voor diabetici.

Vanaf de leeftijd van 13 jaar verschillen de waarden tussen jongens en meisjes. De reden hiervoor is geslachtsafhankelijke waarden.

Omdat verschillende seksueel overdraagbare aandoeningen vaak geen symptomen veroorzaken, is een bloedtest een goed idee als je vermoedt dat je besmet bent. Dit helpt om verdere infecties te voorkomen. Als algemene regel geldt dat volwassenen om de twee jaar een bloedonderzoek moeten laten doen, ook als ze geen symptomen hebben en/of geen verdenking van een ziekte hebben.

Bloedwaarden die bij het kleine en grote bloedbeeld niet onderzocht worden, kunnen met andere bloedonderzoeken bepaald en geanalyseerd worden. Deze worden door de dokter voorgeschreven als ze medisch noodzakelijk zijn en worden daarom door de ziekteverzekering betaald, of je kunt ze in je eigen belang aanvragen. In het laatste geval moeten de kosten echter privé betaald worden.